مباد که به تو اعتماد کنم:
آنگاه که دستانم را فشردي
ترسيدم مبادا که انگشتام را بدزدي
و چون بر دهانم بوسه زدي
دندانهايم را شمردم
غادة السمّان
هر چقدر هم كه طرفت خوب باشد و با جنبه باشد ، باز هم گفتن بعضي چيزها سخت است . سخت ِ سخت . هيچ ربطي هم ندارد به طرفت. شايد برگردد به خود حرفي كه مي خواهي بزني و چيزي كه توي آن حرف برايت معني پيدا مي كند. شايد هم برگردد به خودت و كم رويي ذاتي ات. نمي دانم.
توي خيابان ايستاده باشيم ، كمي دلخور باشيم از همديگر ، به خاطر بحثي كه كرده ايم و وقت خداحافظي باشد. كمي دلخور از همديگر خداحافظي كنيم ، هر كداممان چند قدمي برويم ، من بايستم ، برگردم، رفتنت را نگاه كنم ، كمي بلند بگويم هي پسر! برگردي ، نگاهم كني ، با همان نگاه خوبات، بیرمقات، مهربانات. كمي بلند بگويي: ها ؟ قيافه ام را مثل آرتيست هاي فيلم ها كنم ، سعي كنم خنده ام را پنهان كنم كه بي مزه نشود چيزي كه مي خواهم بگويم و بگويم كمي مثلن عصباني : به نفعته واسه اينكه چرا عاشقم نيستي يه دليل قانع كننده داشته باشي!برگردم ، سرم را بندازم پايين ، قدم هايم را به خاطر چيزي كه منتظر شنيدنش هستم كمي آرام تر بردارم و بعد بشنوم صداي خنده ات را و "ديوانه" اي كه شايد ضميمه ي خنده ات كني و حواله اش كني سمتم. لبخند بزنم. بروم آرام.
دوست دارم اين سكانس را . دوست دارم نمايشي را كه بازيگرانش ما باشيم و تماشاچيانش ما.
پ.ن:ايمان داشته باش به اينكه خداي كسي هيچ وقت رويش را زمين نمي اندازد و ايمان داشته باش به خوبي كسي و اينكه هيچ وقت در اين مواقع نه نمي گويد و ايمان داشته باش به معجزه اي كه قرار است اتفاق بيافتد برای تو.من مطمئنم تو هم باش.
گاهی خنده بیخ گلویم را میگیرد. هیچکس آخر نفهمید ناخوشی من چیست. همه گول خوردند.